Heh, jak to mówią, chcesz zmarnować sobie życie- zostań artystą U mnie wiele osób uzdolnionych - ojciec kiedyś umiał rysować. Heh, jego obrazki to były dla mnie zabawki. Rodziców stać było na roboty, dinozaury i inne pierdołki dla mnie, ale czasem kawałek papieru sprawiał mi większą frajdę. Od małego czytałem komiksy, więc prosiłem ojca, żeby mi rysował ( i kolorował ) postacie z nich. Wycinałem je, podklejałem i miałem zabawki :D Teraz mu współczuję, bo upodobałem sobie komiksy o transformerach :D I każda śrubka musiała być dokładnie przerysowana :D Kiedyś się zbuntował ( bo musiał narysować po raz trzeci albo czwarty całą paczkę postaci ), więc wyciąłem prosto z komiksów :D a potem sam zacząłem bazgrać :D

Potem sąsiad pokazał mi rysunki starszego brata (on już tego nie pamięta, ale dla mnie to był punkt zwrotny w życiu, heh, serio). Zainspirowany zrobiłem pierwszy poważny obrazek - Gucia z pszczółki maji :D a potem resztę postaci z książek Disneya (full tego mam :D ). Potem powoli rysowanie z pamięci i tak trwa do dziś :D

Szwagier (w sumie to były szwagier bo się rozwiódł z kuzynką) pokazał mi swoje prace w długopisie. Zrobiłem wielkie wow i zainwestowałem w kolorowe długopisy. W mojej teczce widać prace z tego okresu. Chęć do rysunkowych potworów była wtedy największa, a ten okres czasu dosyć mocno mnie ukształtował.

No i ciotka, siostra mojego ojca. Artystka pełną gębą, pałająca miłością do zwierząt wszelakich. próbowała chyba wszystkiego, każdej techniki. Być może nie jest jakimś uber malarzem, ale za całe lata miłości do pędzli i farb należy jej się spory żółwik. Szkoda, że ma męża łajzę, dupka, marudę i prostaka, dlatego rzadko ją odwiedzam. Nie trawię gościa. W każdy, razie ciotka - artystka nr 1. Zresztą bardzo podobnie patrzymy na świat i ogólnie jesteśmy podobni mentalnie i fizycznie. Spróbuję wyhaczyć jakąś fotkę kiedyś

Matula kiedyś robiła na drutach :D ale za te wzorki na sweterkach i cierpliwość i całe tygodnie dziergania - też szacun, bo robiła uber sweterki, lepsze na tenczas niż sklepowe. :D

Ja się zawsze śmiałam, że my mamy talent w genach i po prostu odziedziczyłam go po rodzinie od strony matki.
Rysuje ja, moja siostra ma smykałkę, ale go marnuje, bo woli być słit kul nastolatką, moja mam nigdy nie ćwiczyła, a potrafi bardzo fajnie rysować, moja kuzynka też rysuje, jak ma czas, po niej odziedziczyłam wiele akcesoriów plastycznych. Maluje jakieś pejzaże i portrety żydów ;P Nikt jednak z rodziny mnie nie uczył rysunku. Mama jest tylko krytykiem.

Ale wszystko to wzięło się od naszego dziadka, ojca mojej matki, który był prekursorem i po nim mamy w genach kreatywność i talent manualny. Byłam mała, kiedy zmarł, ale z opowieści rodziny wiem, że to był człowiek złota rączka. Malował, rysował, ale przede wszystkim potrafił zrobić cuda na kiju z niczego - za komuny mało było :P

Robił podobno jakieś niesamowicie cudne rzeczy, które były częściowo automobilne, z dziwactw - z listewek, z kości zwierząt, rogów, drewna, co mu wpadło w ręce. Sprzedawał jakieś cudne modele bajkowych okrętów własnej roboty na zachód za granicę, potrafił podobno zrobić lampę z abażurem, który sam z siebie pod wpływem ciepła się kręcił. Dzisiaj może to nie byłoby super, ale wtedy, gdzie nie było nic... Chwytał się wszystkiego, byle mieć dodatkowe pieniądze na rodzinę. I mu się udawało. Mało się podobno zachowało, bo większość poszła w sprzedaż do niemiec, ja mam w domu tylko taki pejzaż z listewek. Dziadek miał też podobno jakiś patent :P

Za to z rodziny ojca... raczej nikt. Tato raz mi Godzillę narysował :P

Ostatnio edytowany przez Sky (2011-08-03 22:03:55)

Rysuję tylko ja i dwaj bracia, trzeci kiedyś coś tam próbował, ale to rzucił. [Musisz być zalogowany, aby przeczytać ukrytą wiadomość]

Pamiętam, że jak byłam szczeniakiem to babcia (od strony ojca) lepiła takie niesamowite cudowne pieski z plasteliny.
Tzn. wtedy takie mi się wydawały. Ale myślę, że po niej "to" mam. Nikt z rodziny nie rysuje. A nie, siostra rysowała, i to dużo lepiej ode mnie, jak była w moim wieku, ale w podstawówce tego zaprzestała i ma wyjebane. Jestem jedyna :<

Jestem jedyną artystką w swojej rodzinie. No, może nie jedyną - siostra interesuje się fotografią, ale co do rysunku, nikt się, w moim rodzinnym środowisku, tym nie interesuje.

Hmm to ja też coś skrobnę . Moi rodzice są zdobnikami ceramikami. Mama głównie bawi się w pejzaże ale jeśli klient zażyczy sobie np jakeigo zwierza to też nie ma problemu (obecnie maluje na kaflach kominkowych a wcześniej talerzach, kuflach itp). Kiedyś też malowała farbami. Całkiem ładnie to wygląda ale nie jest to sztuka wysokich lotów ( z racji iż szkliwo i farby ceramiczne są dość kapryśne ). Ojciec z racji stanowiska jakie zajmował w firmie zatracił chyba już swe umiejętności. Pamiętam tylko że jak byłem mały to rysował mi takie duperele. Moja starsza siostra przyrodnia skończyła liceum plastyczne. Nie wiem jaki poziom reprezentuje bo nie utrzymuje z nią kontaktów a o owym liceum dowiedziałem się z opowiadań ojca. Dziadek od strony ojca był architektem ale jego pasją było malarstwo. U siebie w domu trzymał swe twory. Dziwne było tylko to że był architektem a obrazy jakie malował to kawał dobrego impresjonizmu. No i brat mojej mamy. On lubował się głównie w ołówku. On miał chyba największy wpływ na to że zainteresowałem się rysunkiem.

Moja rodzina jest tak zwyczajna, że nie w głowie im takie pomysły jak rysowanie. Mój ojciec bardzo sceptycznie podchodzi do mojego rysowania. Mówi, że niepotrzebnie tracę na to czas, że nie przeżyje za takie ''śmieci''. W tej kwestii to perfidny materialista.
Za to moja mama - choć nie umie rysować, ale robi świetne serwetki z kordonki na drutach xd - zaszczepiła we mnie nutkę pasji. Jako mały szczeniak zawsze siadałam na jej kolanach i oglądałyśmy program jak krok po kroku skopiować impresjonistyczny obrazek. I oczywiście zaczęłam próbować.
Były nieudane próby, smoki, pokemony, wilkołaki, manga, kilka portretów i ponowny powrót do jakiś widoczków w kolorze.


A niech mi ktoś powie, czym w ogóle różni się osoba z talentem, od osoby bez talentu ale z ambicjami? W krótce dojdą na ten sam poziom.